22.07.2011

Denne dagen skal koma til å brenna seg inn i minnet for heile det norske folket. Men der eg går i sørenden av Solastranda, i eit ver som vert mykje betre enn det som er meldt, anar eg ingenting om kva som skal skje i løpet av dei næraste timane. Eg kikar på bunkersane frå krigen, som er omgitt av vakre blomar - det heile er nesten pittoresk, og eg hugsar eg har ein streiftanke om at "jamen er vi heldige som lever i vårt fredelege land!" Ei ungjente sit på toppen på den eine bunkersen og slappar av i sola. Reflekterer ho over kva ho sit på -? Truleg ikkje; det er så fin ein sommardag og livet er lyst og godt og frå toppen av bunkersen er det fint utsyn og verda er vår!

I den evige vinden som friskar opp lufta langs havet, er det ikkje berre enkelt å finna motiv som er rolege nok til at nærfotografering vert vellukka. Men i ly bak sanddynene greier eg likevel knipsa eit par blomar mellom vindråsene:

Ein legg ikkje merke til insekta før ein går tett inntil 

blomane. Det er usannsynleg mange floger på ei strand! 

Humler finst der også i fleng. Fuglevikke er godt! 

Denne planten er ein av dei vakraste eg veit om langs 

strendene våre - og så veit eg ikkje kva han heiter! Så

skjær og sart og liten --- Nokon som kan hjelpa med namnet?

Fint solever for ærfuglane. 

Brennmaneten har måtta gi tapt - det var 'kje mykje 

liv i den, og det same kan det jamen vera.

Her, derimot -! Det var fleire slike "helikopter" i aksjon 

samstundes; kul umulige å ta bilete av i flukt med den 

farta  dei hadde - kjekt at tiriltungenektar er godt -!

Eit anna helikopter var mykje enklare å få fanga på linsa. 

Tenkte på kor godt at det var ute i fredeleg 

ærend, trass i at det var eit militærhelikopter --- 

To timar etterpå var bombeanslaget mot Oslo eit faktum, deretter kom massakren på Utøya. Oppi alt det groteske vart det brått så uvesentleg å bala med bilete av fin natur. 22. juli 2011: Eg er tom og tung inni meg.